„Pilnie przestrzegajcie wykonywania każdego polecenia, które ja wydaję dziś, abyście żyli, rozmnażali się i weszli w posiadanie ziemi, którą Pan poprzysiągł [dać] waszym przodkom.”
Prz 8, 1
Pilnie przestrzegajcie wykonywania każdego polecenia – te słowa spowodowały, że musiałam zrobić lekki rachunek sumienia. Czy naprawdę pilnie przestrzegam wykonywania Bożych poleceń czy robię to po łebkach, na pół gwizdka? Czy naprawdę przestrzegam wykonywania każdego Bożego polecenia czy tylko wybieram sobie te, które mi pasują, a na inne przymykam oko?
Dla mnie odpowiedź brzmiała – są dziedziny, w których muszę się poprawić, w których muszę stać się bardziej radykalna.
Może się jednak zdarzyć, że kiedy się nad tym zastanowimy, stwierdzimy, że owszem, może w niektórych dziedzinach nie jesteśmy tak mega radykalni, ale czy naprawdę musimy? Odpowiedź brzmi: TAK. Po pierwsze dlatego, że jeśli wiemy, że coś nie podoba się Bogu, a dalej to robimy, to jest to jawny bunt, który jest grzechem. Po drugie dlatego, że Bóg nie daje nam swoich zasad dlatego, że chce nam uprzykrzyć życie. On robi to z miłości do nas, a dodatkowo pilne przestrzeganie Bożych poleceń, otworzy furtkę do tego, by mógł nam błogosławić.
„Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie.”
Pwt 8, 2
Po drobnym zabiegu, który miałam ponad 10 lat temu, zrobił mi bliznowiec – czyli przerośnięta blizna. Przez kilka pierwszych lat miałam z jej powodów duże kompleksy. Potem przyzwyczaiłam się do niej na tyle, że nawet przestałam zwracać na nią uwagę. Kilka lat temu, trafiłam na myśl w jakiejś książce czy w nagraniu, która zupełnie zmieniła moje podejście. Ta blizna jest dla mnie przypomnieniem Bożego działania. Tego jak On przeprowadził mnie przez sytuację, która była próbą dla mojego zaufania do Boga i mojej wiary.
„Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana.”
Pwt 8, 3
Bardzo porusza mnie ten fragment – możemy być fizycznie najedzeni, a nawet wręcz objedzeni smakołykami a nadal głodni. Nasz duch i nasza dusza nigdy nie będą w pełni najedzone jeżeli nie nakarmimy ich Słowem Bożym. Nawet największe zaangażowanie w nasze pasje i ulubione rozrywki – gotowanie i jedzenie; uprawianie sportów; podróże; książki; filmy i seriale; social media – nigdy nie wypełnią w pełni tej pustki w środku.
„Uznaj w sercu, że jak wychowuje człowiek swego syna, tak Pan, Bóg twój, wychowuje ciebie.”
Pwt 8, 5
Jeżeli miałeś w swoim życiu taki moment, w którym podjąłeś decyzję, że chcesz, by Jezus był Twoim Panem i Zbawicielem, wówczas narodziłeś się na nowo i stałeś się częścią Bożej rodziny. Jeżeli jesteś Bożym dzieckiem, potrzebujesz też zdecydować się, by pozwolić Bogu wychowywać się, jak wychowuje się syna/córkę. Co to znaczy? – Pozwolić, by przez Ducha Świętego przekonywał Cię o grzechu, korygował Cię, ale też mieć świadomość, że część Twoich działań będzie nieść za sobą konsekwencje.
„Albowiem Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi pięknej, ziemi obfitującej w potoki, źródła i strumienie, które tryskają w dolinie oraz na górze – do ziemi pszenicy, jęczmienia, winorośli, drzewa figowego i granatowego – do ziemi oliwek, oliwy i miodu – do ziemi, gdzie nie odczuwając niedostatku, nasycisz się chlebem, gdzie ci niczego nie zabraknie – do ziemi, której kamienie zawierają żelazo, a z jej gór wydobywa się miedź. Najesz się, nasycisz i będziesz błogosławił Pana, Boga twego, za piękną ziemię, którą ci dał.”
Pwt 8, 7-10
W tym fragmencie zobaczyłam wczoraj zupełnie nowe rzeczy. Żyj Pełnią Życia czasem wydaje mi się bardziej pustynią niż ziemią obiecaną, do której Bóg mnie wprowadził, a to dlatego, że gubię właściwą perspektywę. Pszenica i jęczmień, opisane w tym fragmencie, wymagały zasiania, zbioru (i to nie traktorami a ręcznymi sierpami) i młócenia. By móc cieszyć się oliwą, trzeba było zebrać oliwki, a potem je wytłoczyć. Kamienie mogą zawierać żelazo a góry miedź, ale co nam po nich, jeżeli ich nie wydobędziemy i nie wytopimy.
Bóg w miejscu naszego powołania obiecuje błogosławieństwa, ale nigdzie nie obiecuje, że będziemy leżeć „brzuchem do góry i pachnieć”. Ziemia, którą nam daje Bóg jest piękna, ale by móc w pełni cieszyć się jej obfitością i błogosławieństwami trzeba włożyć w to pracę.
„Strzeż się, byś nie zapomniał o Panu, Bogu twoim, lekceważąc przestrzeganie Jego nakazów, poleceń i praw, które ja ci dzisiaj daję. A gdy się najesz i nasycisz, zbudujesz sobie piękne domy i w nich zamieszkasz; gdy ci się rozmnoży bydło i owce, obfitować będziesz w srebro i złoto, i gdy wzrosną twe dobra – niech się twe serce nie unosi pychą, nie zapominaj o Panu, Bogu twoim, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. On cię prowadził przez pustynię wielką i straszną, pełną wężów jadowitych i skorpionów, przez ziemię suchą, bez wody, On ci wyprowadził wodę ze skały najtwardszej. On żywił cię na pustyni manną, której nie znali twoi przodkowie, chcąc cię utrapić i wypróbować, aby ci w przyszłości wyświadczyć dobro. Obyś nie powiedział w sercu: «To moja siła i moc moich rąk zdobyły mi to bogactwo».”
Pwt 8, 11-17
Bóg nie chce byśmy wypierali z pamięci drogi, którymi nas prowadził. On zachęca nas, byśmy pamiętali te próby – nawet, te które nie były dla nas zwycięskie. On pragnie, byśmy pilnowali naszych serc, by dobrobyt nie spowodował, że zaczniemy przypisywać to wyłącznie naszym wysiłkom.
Każde błogosławieństwo jakie spotyka nas w życiu podchodzi od Boga, nie jest to tylko nasza własna zasługa.
„Pamiętaj o Panu, Bogu twoim, bo On udziela ci siły do zdobycia bogactwa, aby wypełnić dzisiaj przymierze, jakie poprzysiągł twoim przodkom. Lecz jeśli zapomnisz o Panu, Bogu twoim, i pójdziesz za bogami obcymi, aby im służyć i oddawać im pokłon, oznajmiam ci dzisiaj, że zginiesz na pewno. Jak te narody, które Pan wygubił sprzed twego oblicza, tak i wy zginiecie za to, żeście nie słuchali głosu Pana, Boga waszego.”
Pwt 8, 18-20
Pułapką współczesnego świata dobrobytu jest to, że ludzie odwracają się od Boga. Nawet młodzi dorośli, których wychowali wierzący rodzice, mogą ulec zwiedzeniu. I zamiast iść za Bogiem, pójść za bożkiem sukcesu, pieniędzy i sławy.
Potrzebujemy nieustannie pamiętać, że to Bóg udziela nam siły, że to On błogosławi pokolenia. Musimy pilnować naszych serc, by w każdym czasie – latach chudych i tłustych – słuchać głosu Pana.
Modlę się by Boże słowo zawarte w 8 rozdziale Księgi Powtórzonego Prawa, stało się dla Ciebie takim samym błogosławieństwem jak dla mnie.
Photo by Patrick Fore on Unsplash
