Ostatecznym celem życia chrześcijanina nie jest szczęśliwe i długie życie tu na ziemi, ale wieczność w niebie. Mam wrażenie, że za rzadko uświadamiamy sobie fakt, że nasza ojczyzna nie jest tu na ziemi, ale w niebie. A to diametralnie zmienia perspektywę. Chciałabym, abyśmy wspólnie przyjrzeli się, jak ta perspektywa powinna wpływać na nas samych – naszą tożsamość i nasze powołanie.
Biblia mówi: „Pamiętajcie o więźniach, jakbyście współwięźniami byli, o uciskanych, skoro sami również w ciele jesteście” (Hbr 13:3). Dla Boga jest to naprawdę poważna sprawa.
Każdy z nas do życia w pełni potrzebuje relacji z drugim człowiekiem. Św. Paweł w 1 Liście do Koryntian 10,33 poucza nas, wierzących, że każda dziedzina naszego życia powinna oddawać Bogu chwałę. I dziedzina relacji nie jest tu wyjątkiem. Dzisiaj na przykładzie króla Dawida i jego rodziny chciałam pokazać Ci, jak ważne jest by zapraszać Boga do każdej relacji.
Żydzi na całym świecie kończą właśnie świętowanie Sukkot (Święto Namiotów, Szałasów czy Kuczek) – jednego z trzech świąt Pana. Jak pisała tydzień temu Magda we
To jest absolutnie niesamowite jak Bóg zaplanował wszystko. Święta Pana to nie tylko momenty, w których Bóg wzywa swój lud do tego aby co roku zgromadził się przed Nim. To także prorocze zapowiedzi tego co Jezus zrobi podczas swojego pierwszego i drugiego przyjścia na ziemię.
Tak jak wspomniałam we wpisie „Góry i doliny duchowego życia” czasem nasza wiara potrzebuje żeby ją rozpalić. Jednym ze sposobów są książki, zarówno te zawierające świadectwa Bożych cudów w życiu innych ludzi, jak i poradniki mówiące o tym jak w praktyczny sposób wzmocnić swoją relację z Bogiem czy obmawiające jakąś kluczową dziedzinę w życiu chrześcijanina. Ten wpis będzie subiektywna listą książek, które szczególnie polecam.
Dodany dzisiaj wpis miał być zupełnie o czym innym. Miał bo kiedy otworzyłam plik, w którym były notatki do wpisu okazało się, że poza tytułem
Bóg w nadanym Izraelowi prawie jako czasy święte ustanawia szabaty, nowie oraz siedem świąt. Na temat szabatu pisałam w poprzednim wpisie: Bóg czasu, Bóg Kalendarza
Czy we współczesnym świecie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić sytuację, w której to nie my panujemy nad naszym kalendarzem? W której to kto inny decyduje
„Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię” Ps 23, 3. Zaczęło się od mojego marzenia żeby zaprosić do Polski Kristen i Bethany
Jeżeli masz jakieś pytania, uwagi lub potrzebujesz porady napisz do nas.
