Bóg w nadanym Izraelowi prawie jako czasy święte ustanawia szabaty, nowie oraz siedem świąt. Na temat szabatu pisałam w poprzednim wpisie: Bóg czasu, Bóg Kalendarza cz. 1. Dzisiaj poruszę temat świąt, ale nie będzie to wpis ani na temat znaczenia każdego z nich dla żydów ani ich znaczenia dla nas jako chrześcijan. To pojawi się w przyszłym roku 🙂 Teraz chciałabym żebyśmy wspólnie spojrzeli na opisane w Biblii Święta Pana jako całość.
Ustanowionymi przez Boga świętami są:
- Pascha (Wj 12, 1-11; Kpł 23, 5-8)
- Szawuot – Święto Tygodni/Zielone Święta (Kpł 23, 9-14)
- Rosz HaSzana – Święto Trąb (Kpł 23, 15-22)
- Jom Kippur – Dzień Przebłagania (Kpł 16; 23, 26-32)
- Sukkot – Święto Namiotów (Kpł 23, 33-36)
Bóg oznajmił przez Mojżesza kiedy i jak należy je obchodzić.
Święta Pana porządkują kalendarz
Kiedy zajrzymy w czyjś kalendarz od razu widzimy co dla danej osoby jest ważne. Co jest jej priorytetem. Wokół czego skupia się jej życia. Ogromną pasją mojej babci była działka więc pamiętam u niej kalendarz działkowca. Wewnątrz można było znaleźć wskazówki m.in. kiedy jest czas siania a kiedy jest czas na przycinanie drzewek.
Pomimo, że żydowski kalendarz był ścisłe związany z plonami i zbiorami, nie był temu porządkowany. Ich kalendarz ukazywał priorytety jakimi były: szukanie Boga, oddawanie Bogu chwały, celebrowanie relacji z Bogiem indywidualnie i jako naród.
Jahve Jirech – Pan zaopatruje
Jak już pisałam w kontekście szabatów, zaprzestanie pracy wiąże się z zaufaniem Bogu, że on zatroszczy się o wszystko. Zaufaniem, że niczego nam nie zabraknie. Bóg uczył takiego zaufania żydów także oznaczając dokładny czas świąt – zarózno miesiąc jak i dizeń oraz ile dni miały trwać.
Wyznaczając dokładny dzień świąt Bóg automatycznie oznaczał kiedy mają zakończyć się poprzedzajace święto zbiory.
W księdze Kapłańskiej 23, 22 w opisie Święta Tygodni Bóg poleca ponadto:
„Kiedy będziecie zbierali plon waszej ziemi, nie będziecie wycinali doszczętnie skraju pola i nie będziecie zbierali do końca kłosów. Zostawisz je dla ubogiego i dla przybysza. Ja jestem Pan, Bóg wasz”.
Kpł 23, 22
Bóg nie tylko dawał Izraelitom 50 dni na zbiory jęczmienia (czas pomiędzy Świętem Paschy a Świętem Tygodni) i pragnął, żeby zaufali mu, że zdążą w tym czasie zebrać wszystko z pól. Bóg dodatkowo wzywał ich aby zaufali, że 7 tygodni nie tylko nie jest zbyt krótkim czasem, ale nie muszą w tym ograniczonym czasie zbierać wszystkiego do końca.
Po zbiorach następował czas celebracji, na który nie wolno było przyjść z pustymi rękoma.
„Nie ukaże się przed obliczem Pana z próżnymi rękami. A dar każdego będzie zależny od błogosławieństwa Pana, Boga twego, jakim cię obdarzy”.
Pwt 16, 16c-17
Święta Pana były czasem refleksji nad tym, że wszystko co się otrzymało jest błogosławieństwem od Boga. Był to czas radości i wyrażania wdzięczności. Każde ze świąt było celebrowaniem Bożego zaopatrzenia.
Jestem przekonana, że diametralnie zmieniało to perspektywę Narodu Wybranego. Już nie martwili się o ty czy do kolejnych zbiorów wystarczy im tego co jest owocem pracy ich rąk. Przypominali sobie, że Bóg się o nich zatroszczy tak jak zatroszczył się o ich lud kiedy wędrowali przez pustynię.
Przyjdź na spotkanie z Bogiem
Ustanawiając święta Bóg wyraźnie oznaczył trzy z nich kiedy każdy mężczyzna miał obowiązek stawić się przed Bogiem. Było to Święto Pszaśników, święto pierwszych żniw (Szawuot) oraz święto zbiorów na końcu roku (Sukkot) (por. Wj 23, 14-19).
Bóg nadał Izraelowi prawa zanim weszli do Ziemi Obiecanej żeby ją zasiedlić. Święta, które Bóg ustanowił nie miały być obchodzone tylko gdy 40 lat przebywali na pustyni. Żydzi mieli obchodzić je na wieki w Ziemi Obiecanej.
Łatwo jest przyjść na spotkanie z Bogiem w jego Przybytku gdy do pokonania masz kilometr (droga, jaką żydzi mogli pokonać w Szabat). A co byś powiedział na pokonanie pieszo, na osiołku lub wielbłądzie prawie 200 kilometrów do Jerozolimy bo przy podziale Ziemi Obiecanej przypadła ci ta na obrzeżach?
Każdy z nas wie, że urlop w domu to nie to samo co urlop kiedy się gdzieś wyjechało. Czasem potrzebujemy dosłownie oderwać się codziennych spraw. Tak samo spotkanie z Bogiem w dowolnym miejscu to nie to samo co prawdziwie stanięcie w Jego obecności.
Bóg pragnął relacji ze Swoim ludem. Pragnął by oderwali się od wszystkiego co mogło by ich rozpraszać. By skupili się na Nim, przebywali z Nim, cieszyli się z Nim, dziękowali i celebrowali.
A także by zaufali mu, że w czasie kiedy nie będzie ich w domu Bóg zatroszczy się o bezpieczeństwo ich dobytku.
Zaufanie level hard
Bóg oczekiwał, że nie tylko Izraelici będą obchodzić szabat. Bóg ustanowił także szabat dla ziemi. I nie było to kilka dni w roku. Bóg oznajmił przez Mojżesza, że jego wolą jest aby co siedem lat obchodzono Rok szabatowy.
Wyobraź sobie, że jesteś rolnikiem i utrzymujesz się z tego co przyniesie Ci ziemia. Czy jesteś sobie w stanie wyobrazić, że przez cały rok nie wykonujesz żadnych prac na roli ani w winnicy? Czy jesteś sobie w stanie wyobrazić, że przez cały rok nie możesz kupować produktów u swojego sąsiada bo on tez nie pracuje? Czy możesz sobie wyobrazić cały naród, który przez rok pozwala odpocząć ziemi i żywi się przede wszystkim tym co obrodziło ponad miarę w poprzednim roku?
Bóg chciał odpowiedzieć cudami kiedy oni uczynią krok wiary. Bóg odpowiada wiernością na nasze zaufanie.
Włączeni w lud wybrany
Bóg wyprowadził Izraelitów z Egiptu i poprowadził ich do Ziemi Obiecanej. Nie było to jednak powołanie do przejęcia ziemi, ale powołanie do przejęcia stylu życia. Stylu życia, którego uczy sam Bóg. Bóg wzywa także nas w Chrystusie Jezusie abyśmy byli jego ludem. Ludem innym niż wszyscy. Ludem odłączonym dla Pana.
Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego – według tego, co mówi Bóg:
2 Kor 6,16b-18
Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich,
i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
Przeto wyjdźcie spośród nich
i odłączcie się od nich, mówi Pan,
i nie tykajcie tego, co nieczyste,
a Ja was przyjmę
i będę wam Ojcem,
a wy będziecie moimi synami i córkami –
mówi Pan wszechmogący.
Zacznijmy organizować nasz kalendarz wokół naszej relacji z Bogiem i naszego codziennego podążania za Nim. Zacznijmy jako wierzący celebrować Boże działanie w naszym życiu, Jego troskę i zaopatrzenie. Zacznijmy ufać Bogu, że On sam zatroszczy się o każdą naszą potrzebę.
Photo by Cason Asher on Unsplash
