powołanie – Żyj Pełnią Życia

Zawalcz jeszcze raz

Kiedy stoimy przed wyzwaniem, które wydaje się nam ścianą wielką, niczym Mur Chiński, czasem w ogóle nie zdajemy sobie sprawy z tego, co czeka nas po drugiej stronie. Widzimy tu i teraz – ścianę, którą trzeba pokonać a nie obejść – ponieważ Bóg nie odkrył jeszcze przed nami, co jest za nią. Ostatnio pisałam w świadectwie do naszego newslettera o świątecznej kampanii zrzutkowej, właśnie o takim pokonywaniu ściany. Uderzyła mnie wtedy myśl: „A co by było, gdybyśmy zrezygnowały kiedy napotkałyśmy w życiu ścianę?”.

Bóg się nie spóźnia

To, co widzicie na naszych social mediach, to tylko część z tego, co się u nas dzieje. Zakulisowo dzieje się dużo więcej – i dużo więcej naszej pracy i dużo więcej doświadczania Bożej przychylności.

Oddaj wszystko

„Czy jest jakaś rzecz, której nie oddałbyś nikomu?” – to jedno z pytań, na które natrafiła moja znajoma oglądając Rozmawilanik. Była nim zaskoczona. Bo nawet jako osoba, która nie wierzy tak głęboko jak ja, uważała, że nie ma takiej rzeczy materialnej i nie rozumiała, jak ktoś mógłby odpowiedzieć na nie w inny sposób. To pytanie wróciło do mnie w trochę innej formie, gdy czytałam wypadającą na niedzielę Ewangelię o bogatym młodzieńcu (Mk 10, 17-31). A jak Ty odpowiedziałbyś na to pytanie?

Tożsamość króla

Właśnie razem ze wspólnotą skończyliśmy czytać 1. Księgę Samuela, która mówi o dwóch pierwszych królach rządzących Izraelem – Saulu i Dawidzie. To, na co szczególnie zwróciłam uwagę, to diametralna różnica w tym, na czym obaj budowali swoją tożsamość, jako królowie. Tak jak pisałam przy okazji Wielkanocy, dzięki śmierci Jezusa na krzyżu, zostaliśmy włączanie do królewskiej rodziny. Ale czy faktycznie budujemy swoją królewską tożsamość we właściwy sposób?

Stawiaj krok za krokiem

Ostatnio dużo u nas o liście do Hebrajczyków – to dlatego, że Boże słowo jest żywe i każdego z nas może poruszać w nim zupełnie co innego. W odcinku#119 vloga „Bohaterowie wiary”, Magda mówiła mówiła już o bohaterach wiary z 11 rozdziału. Ja chcę powiedzieć o tym jak ten rozdział uczy nas „chodzić po wodzie”.

Pełnia i przemożny ogrom mocy

Kilka tygodni temu usiadłam, by na spokojnie przeczytać niedzielne czytania. Słuchanie w kościele jest ok, ale nie ma jak rozważenie Bożego Słowa samemu w ciszy i popatrzenie na kontekst danych fragmentów Pisma Świętego.

Czego nauczyłam się będąc mentorką mojej młodszej siostry

Jestem drugim z kolei z ośmiorga dzieci i dorastałam w naprawdę dużej rodzinie. Z pięcioma dziewczynami i trzema chłopcami (i większość z nas jest wyższa niż 1,80 m), jesteśmy niezłym widowiskiem idąc razem do restauracji. Przez lata uwielbiałam być częścią tak dużej i zabawnej rodziny. Będąc jednak najstarszą ze wszystkich dziewcząt, zawsze czułam ciężar i odpowiedzialność by mieć dobry wpływ na moje młodsze siostry. Wiedziałam, że mnie obserwują. Wiedziałam, że uczą się rzeczy (dobrych lub złych) na podstawie osobistych wyborów, których dokonałam.

Obietnica odpoczynku

Każdy z Psalmów przeczytałam w swoim życiu dobre kilkadziesiąt razy. Tym bardziej zachwyca mnie fakt, że choć czytam je ponownie, Bóg zawsze ma dla mnie coś świeżego i aktualnego na dziś. Niby te same słowa, a jednak nowe.

Pomiędzy A a Z jest jeszcze cały alfabet

Przypadki zdarzają się tylko w gramatyce a nie w życiu 🙂 To ja zawiaduję blogiem Żyj Pełnią Życia i rozplanowuję wpisy na kolejne tygodnie. Czasem mam wewnętrzne przekonanie jakie teksty powinny po sobie następować jako seria a czasem, tak jak w przypadku Kai, proszę żeby po prostu coś napisała. I to nie mógł być przypadek, że zanim dostałam od Kai tekst „Żyć tak, by ludzi zadowalać jedynie przypadkiem” sama już tworzyłam wpis, którego tematem przewodnim jest powołanie.

Kategoria: powołanie