Takie rzeczy dzieją się tylko w Bożym Królestwie – kiedy przeczytanie jednego artykułu, jednej książki, wysłuchanie jednego wykładu, powoduje, że nasze życie nigdy nie jest już takie samo. Dwa tygodnie temu zaczęłam dzielić się z Tobą historią Brata Andrzeja, zwykłego holendra, który dla Boga robił absolutnie niezwykłe rzeczy. Dziś chcę Ci opowiedzieć o tym, jak stał się Bożym przemytnikiem.
Kilka tygodni temu odszedł do Ojca w niebie niezwykły Boży sługa Anne van der Bijl, założyciel Open Doors, znany w chrześcijańskim świecie jako Brat Andrzej (1928-2022). Świadectwo jego życia z jednej strony może być ogromną zachętą dla każdego „zwykłego” chrześcijanina, a z drugiej strony jest tak niesamowite, że jeden wpis to za mało. Dlatego zapraszam Cię dziś na część pierwszą.
Za nami Wakacyjne Mailowe Studium Biblijne. Księga Przysłów jest pełna mądrości przekazanej przez króla Salomona jego synowi. Wyłania się z niej obraz tego, jaki powinien być syn królewski, i tak naprawdę każdy, kto ma w sercu bojaźń Pańską. Jaki więc powinien być każdy z nas wg Salomona?
„Podstawą wiedzy jest bojaźń Pańska, lecz głupcy odrzucają mądrość i karność” (Prz 1, 7). Kiedy Magda Wołochowicz zaczęła przygotowywać tegoroczne Wakacyjne Mailowe Studium Biblijne zastanawiała się, czy powinniśmy przejść razem Księgę Przysłów rozdział po rozdziale, czy powinna prześledzić przez całą księgę jakiś wątek. Wybrała tę pierwszą opcję, dlatego ja chciałabym popatrzeć na tę Księgę z nieco innej strony – zebrałam w tym wpisie, co mówi na temat wiedzy, której podstawą jest bojaźń Boża.
W naszym chrześcijańskim życiu czasem pojawia się taki moment, który zaprasza do zejścia z wyznaczonej dla nas przez Boga ścieżki i wybrania łagodniejszej drogi. Taki właśnie jest Żleb Drège’a, znajdujący się w polskich Tatrach. Podobno wręcz zaprasza turystów do zejścia z Granatów swoim szerokim i łagodnym trawiastym zboczem w dół, do Czarnego Stawu Gąsienicowego. Chociaż w górnej części jest dość łagodny i szeroki, to tylko pozory – dalej okazuje się śmiertelną pułapką. Dzisiaj chciałabym posłużyć się nim jako metaforą tego, co się dzieje, gdy zbaczamy z wyznaczonego przez Boga szlaku.
Tydzień temu obchodziliśmy święto Zasłania Ducha Świętego. W 1. Liście do Koryntian, św. Paweł kilkukrotnie mówi, że wierzący są świątynią Ducha Świętego. Jako współcześni wierzący , przede wszystkim skupiamy się na tym, że Boży Duch mieszka w nas. Jednak co to znaczy tak naprawdę, że jesteśmy świątynią Ducha?
Kiedy oddajemy życie Jezusowi i rodzimy się na nowo, nie jest tak, że zmienia się WSZYSTKO. Faktycznie może być tak, że Bóg przyjdzie natychmiastowo ze swoim uwolnieniem od jakiegoś grzechu, czy uzależnienia. Część rzeczy wymaga jednak naszych 100% włożonego wysiłku, żeby Bóg mógł do tego dołożyć swoje 100%.
Ostatecznym celem życia chrześcijanina nie jest szczęśliwe i długie życie tu na ziemi, ale wieczność w niebie. Mam wrażenie, że za rzadko uświadamiamy sobie fakt, że nasza ojczyzna nie jest tu na ziemi, ale w niebie. A to diametralnie zmienia perspektywę. Chciałabym, abyśmy wspólnie przyjrzeli się, jak ta perspektywa powinna wpływać na nas samych – naszą tożsamość i nasze powołanie.
Znamy historie Bożych kobiet i mężczyzn uważanych za świętych. Kiedy spojrzymy na ich życiorysy, zauważymy, że nie byli bez skazy – np. św. Piotr zaparł się Jezusa. Wszyscy oni uznani zostali za świętych, dopiero po swojej śmierci. Dlatego mogą zdziwić nas wersety w Biblii, które mówią, że nie tylko członkowie kościoła triumfującego (już w niebie) są święci – tu na ziemi Bóg NAS także takimi widzi. Jak to możliwe?
Ostatnio moja przyjaciółka Magda, zwróciła uwagę na bardzo ważną rzecz: Czasem błędnie nam się wydaje, że wszyscy ludzie są Bożymi dziećmi, że dla wszystkich ludzi On jest Ojcem. Każdy człowiek jest Bożym stworzeniem, ale tylko niektórzy są Bożymi dziećmi. Zachęcam Cię, byś razem ze mną prześledził, co Boże Słowo mówi na temat tożsamości Bożego dziecka.
Jeżeli masz jakieś pytania, uwagi lub potrzebujesz porady napisz do nas.
