Słucham jej od niedawna w ramach poszerzania wiedzy i horyzontów myślowych z perspektywy amerykańskiej. Porusza tematy społeczne, polityczne, duchowe i ogólnożyciowe.
O co chodzi z tym tytułem? Otóż, tyle mniej więcej czasu minęło od początku pandemii i bez względu na to, jak żyliśmy, jedno jest pewne – każdy z nas jest 20 miesięcy bliżej śmierci.
Pytanie, jakie zadała Allie brzmi: Czy dobrze wykorzystujesz obecny czas, nawet jeśli jest inny z powodu wciąż trwającej pandemii?
Prowadząca podcast zwraca uwagę na to, że wielu z nas, na samym początku, wydawało się, że to potrwa kilka tygodni, ewentualnie kilka miesięcy, a potem wrócimy do tego, co znamy i lubimy – naszego życia w normalności (Ja jak najbardziej się przyłączam, też tak myślałam. Ktoś jeszcze?). Dlatego częściowo zawiesiliśmy nasze życie, osiąganie różnych celów i czekamy na lepsze czasy. Takie, w których znów będzie nam dobrze i nie będziemy mieli ograniczeń.
Do tego, jak zauważa Allie, świadomie lub nie, ograniczamy Boże plany i oczekiwania względem nas. Bo przecież Biblia mówi nam m.in. o kochaniu bliźniego, gościnności, głoszeniu Ewangelii, byciu światłem i kropka. Bez żadnej gwiazdki ani małym drukiem: „chyba, że jest pandemia albo inne trudne okoliczności”.
Właśnie bardziej niż kiedykolwiek, ludzie wokół nas potrzebują trwałej nadziei, a kto ma ją im wskazać, jak nie my, którzy żyjemy w przyjaźni z Bogiem?
Mawia się dziś, że miłość okażesz najbardziej, chroniąc drugą osobę od wirusa, co oznacza, głównie odizolowanie się od niej fizycznie. Znów wprowadzane są limity, także w kościołach. A ja zgodzę się z Allie, że to to nie jest kierunek, jaki Pan Jezus by pochwalił, bo tyczy się tylko ciała, a zaniedbuje ducha.
Każdy z nas ma określony czas życia od Boga. Jego początek i koniec. Oczywiście, mamy być rozsądni w zachowaniach, ale jakbyśmy się nie starali, nie dodamy ani jednego dnia ani nawet godziny do naszego życia. Czy jako wierzący, pewni życia wiecznego, powinniśmy bać się śmierci nawet z powodu szalejącego wirusa? A co z tymi, którzy Go nie znają i żyją w beznadziei, bo my, jak mówi Biblia, schowamy światło pod korcem w imię niby-miłości, a tak naprawdę może z lęku?
Jaka jest Twoja postawa dzisiaj? Czy żyjesz pełnią życia wg. Bożych planów dla Ciebie czy czekasz na to, że kiedyś nastąpi znów „normalność” i wtedy zajmiesz się tym, co zleca Ci Pan Bóg?
W ten Adwent, warto się zatrzymać, naprawdę głęboko to przemyśleć, bo chcąc nie chcąc, życie toczy się dalej i szkoda byłoby zmarnować ten cenny czas dany nam przez Boga! Jak Mu się wytłumaczymy, gdy staniemy z Nim kiedyś twarz w twarz?
Photo by Towfiqu barbhuiya on Unsplash
