Umierając na krzyżu Jezus zapłaciła za nasze grzechy. Odkupił nas. Jednak spotykam się z tym, że osoby, które nie będące tylko „niedzielnymi chrześcijanami”, ale ludźmi świadomie wierzącymi, którzy przyjęli Jezusa jako Pana i Zbawiciela, nadal mówią o sobie, że są grzesznikami albo „grzesznikami zbawionymi z łaski”. Czy jako Boże Dzieci, mimo że jesteśmy członkami rodziny Królewskiej do końca życia, nadal mimo wszystko mamy chodzić w tożsamości grzeszników?
Jezus umierając na krzyżu powiedział: „Wykonało się”. On złożył doskonała ofiarę za nas. On nie tylko zapłacił swoją drogocenną krwią za każdy nasz grzech, ale też dzięki Niemu zostajemy włączeni do rodziny dzieci Bożych. Dlaczego więc tak wielu z nas, mimo że oddało swoje życie Jezusowi, nadal żyje w tożsamości żebraka, zamiast w tożsamości dzieci Króla?
Właśnie przeżywamy drugie święta Wielkiej Nocy w dobie pandemii. Trochę inaczej niż w zeszłym roku – będziemy mogli uczestniczyć w nabożeństwach Triduum Paschalnego już nie tylko online, będziemy mogli pójść do kościoła sami zobaczyć, że grób jest pusty. Ten ostatni rok to był trochę rollercoaster: niepewność o jutro, o pracę, o rodzinę, o życie, o to jakie będą wytyczne i obostrzenia. Ale jest jedna rzecz, która się nie zmieniła: Bóg i Jego miłość do nas.
W trakcie trwającego właśnie Wielkopostnego Mailowego Studium Biblijnego, wgłębiając się w Psalm 119, omawiamy jakie bogactwo kryje się w Bożym Słowie.
Ostatnio dużo u nas o liście do Hebrajczyków – to dlatego, że Boże słowo jest żywe i każdego z nas może poruszać w nim zupełnie co innego. W odcinku#119 vloga “Bohaterowie wiary”, Magda mówiła mówiła już o bohaterach wiary z 11 rozdziału. Ja chcę powiedzieć o tym jak ten rozdział uczy nas „chodzić po wodzie”.
List do Hebrajczyków jest dla mnie jedną z najbardziej esencjonalnych ksiąg Pisma Świętego. Kiedy niedawno czytaliśmy go każdego dnia w naszej wspólnocie, miałam ochotę podkreślić flamastrem niemal każde zdanie w swojej Biblii.
Cieszę się, że oprócz męskich postaci bohaterów w Biblii, mamy też ukazane dzielne kobiety.
Jedną z moich ulubionych jest Estera, Królowa Estera. Jest na tyle ważna, że ma całą swoją Księgę.
Liderka mojej wspólnoty wielokrotnie powtarzała nam, że dużo ważniejsze niż spotkanie z Księgą Pana, jest spotkanie z Panem Księgi. Można przeczytać Biblię od deski do deski a ani razu nie spotkać się z Bogiem.
W zeszłym tygodniu, zainspirowana Psalmem 20, pisałam o mocy Bożych imion takich jak Pasterz, Pan Zastępów, Pan moją Tarczą. Dzisiaj chcę podzielić się z Wami tym, jaka moc ukryta jest w imieniu Jezusa. I nie chodzi mi tu o takie aspekty, jak Zbawiciel czy Baranek. Powiem Wam o mocy i autorytecie, jakie związane są konkretnie z imieniem Jezus.
Od prawie dwunastu lat regularnie czytam Biblię wg planu: codziennie jeden Psalm (lub kawałek dłuższego) i fragment z innej księgi z Biblii. Przy takim układzie w ciągu roku przechodzimy z moją wspólnotą dwa razy przez wszystkie Psalmy. Psalm 20 czytałam więc co najmniej kilkanaście razy a kilka lat temu nauczyłam się wersetów Ps 20, 8-9 na pamięć. Ale dopiero kilka dni temu naprawdę zaczęłam zastanawiać się nad tym co znaczy zawarte w nim przesłanie.
