Nie wyobrażam sobie życia bez słów. Tych wypowiadanych, słuchanych oraz tych pisanych i czytanych. Podobno kobiety wypowiadają średnio 20 tys. słów dziennie, natomiast mężczyźni 7 tys. To naprawdę dużo! Ale czy faktycznie wszystkie słowa, jakich używamy w ciągu dnia, są warte tego by wychodziły z naszych ust lub warte tego, by je pisać?
List do Hebrajczyków jest dla mnie jedną z najbardziej esencjonalnych ksiąg Pisma Świętego. Kiedy niedawno czytaliśmy go każdego dnia w naszej wspólnocie, miałam ochotę podkreślić flamastrem niemal każde zdanie w swojej Biblii.
Mamy wiele marzeń zgodnych z Bożą wolą. Pragniemy polepszenia relacji, nawrócenia bliskiej osoby, cudu w naszym życiu. Bardzo często modlimy się w swoich intencjach i oczekujemy Bożej interwencji. Otrzymujemy odpowiedź natychmiast lub po dłuższym czasie. Zawsze jest to jednak jakiś proces, przez który musimy przejść. Od tego zależy nasze zwycięstwo…
„Ty nie bój się, On wszystko wie i On zatroszczy się.” To słowa piosenki, którą słyszałam kilka lat temu. Zapamiętałam tylko ten jeden fragment tekstu i kawałek melodii. Dziwnym trafem ten utwór przychodzi mi na myśl najczęściej wtedy, kiedy przechodzę jakieś trudności. Bóg wtedy przypomina mi, że On ma wszystko pod kontrolą i że naprawdę nie muszę się już troszczyć.
Kiedy po zeszłorocznej konferencji dla kobiet pytałyśmy Boga czy mamy organizować kolejną, bardzo jasno czułyśmy Jego prowadzenie, że tak. Zarezerwowałyśmy więc zawczasu miejsce.
Rozmawiałam kiedyś z kimś wierzącym, który argumentował, że nie musi się przejmować zupełnie tym co je, bo i tak na coś trzeba umrzeć. Zaniepokoiło mnie to podejście, bo od dłuższego czasu jestem przekonana, że jako wierzący, troszczący się przede wszystkim oczywiście o sprawy ducha, nie powinniśmy zaniedbać przy tym ciała.
Odkąd w 2009 roku oddałam swoje życie Bogu wiele razy mówiłam: „Mam już dosyć tej sinusoidy”. Bo moje życie duchowo przechodziło przez okresy kiedy czułam się jakbym była na duchowym haju; okresy kiedy miałam poczucie stabilności w życiu duchowym; okresy dołka i suszy. Czy wiesz jak je rozpoznać i jak je nawigować i jak karmić swojego ducha?
Zdanie „Bóg wie co robi” w normalnych czasach może zabrzmieć jak banał. Jednak mam przekonanie, że w tych tych dziwnych koronawirusowych potrzebujemy bardziej zakotwiczyć się w tej prawdzie.
Powiem Wam, że Apokalipsa św. Jana należy do ksiąg, których czytanie zawsze szło mi opornie. Więc kto by pomyślał, że kobieca powieść z czasów wiktoriańskich (koniec XIX w.) zachęci mnie do przestudiowania z własnej woli całej Apokalipsy w czasie tego Wielkiego Postu. A to z kolei będzie temat tego wpisu – a konkretnie co Bóg chce nam powiedzieć przez listy do siedmiu kościołów.
Jak często czujemy się zagubieni kiedy przychodzi do podejmowania różnych decyzji. W którą stronę iść, jaką opcję wybrać? Która droga będzie mądra, a co więcej – pasująca do Bożego planu względem naszego życia?
Jeżeli masz jakieś pytania, uwagi lub potrzebujesz porady napisz do nas.
