Rozmawiałam ostatnio ze znajomą, z którą nie miałyśmy kontaktu jakiś rok i nadrabialiśmy, co tam u której słychać. Ona – żona z kilkuletnim stażem, szczęśliwa mama. Kiedy usłyszała, że u mnie w temacie męża nadal bez zmian, rzuciła: „Ja bym nie dała rady żyć jak singielka. Podziwiam naprawdę”. Dziś chcę się z Tobą podzielić tym, jakie tak naprawdę „mamy opcje” jako chrześcijańskie singielki, jeżeli do pory nie pojawił się w naszym życiu Boży mężczyzna.
Niedawno trafiłam na Instagramie na rolkę, w której autor dzielił się niepopularną opinią, że osoby przeciwnej płci nie mogą być najlepszymi przyjaciółmi, ponieważ prędzej czy później jedno z nich lub oboje wykształcą uczucia głębsze niż tylko przyjaźń. Ale, czy w ogóle wiemy jak w Boży sposób budować przyjaźnie damsko-męskie?
Pamiętam, kiedy kilka lat temu, po raz pierwszy miałam możliwość przeczytać w oryginale (po angielsku) książkę „Love Defined”, która właśnie została wydana w Polsce pod tytułem „Boska miłość”. Znając już „Boską kobietę”, byłam przekonana, że ta kolejna książka będzie także bardzo cenna. Nie zawiodłam się!
„Zamiast marnować czas na tematy takie jak związki, skromność i kobiecość… dlaczego nie skupicie się na Ewangelii? Wasz chrześcijański blog powinien przede wszystkim dotyczyć tego, jak bardziej kochać Jezusa”.
Tydzień temu, zaczęłam dzielić się kłamstwami, jakie próbuje nam wmówić świat w temacie związków i jak to się ma do Bożej prawdy – a wszystko na podstawie bardzo inspirującej książki Jonathana Pokludy „Outdated. Find Love That Lasts When Dating Has Changed”, czyli po polsku: “Przestarzałe. Znajdź miłość, która będzie trwała, gdy randkowanie się zmieniło”. Przed nami druga porcja mądrości.
„Co to w ogóle za pytanie?” – powiesz. Pytam, bo odpowiedź nie jest oczywista. Wszystko zależy od podejścia. „Hm, o co Ci w ogóle chodzi?” – zapytasz. Już tłumaczę.
W sobotę, 18 grudnia, będziemy świetować 3. urodziny naszej Fundacji. Choć samo jej powołanie nastąpiło we wrześniu 2018 roku, oficjalnie wpisano nas do KRSu właśnie w grudniu 3 lata temu.
„Magdusiu, ja wierzę, że my też będziemy kiedyś organizować konferencje dla singielek.” – to jedna z moich wiadomości do Magdy Wołochowicz z połowy lipca 2017 r. Wtedy nie wiedziałam, że dwa lata później, faktycznie będziemy stały na scenie przed ponad 200 kobietami (singielkami i młodymi mężatkami) i otwierały nasze wydarzenie. Potem ruszyła machina. Na jednej konferencji i następującej po niej serii kursów się nie skończyło. A teraz trudno mi uwierzyć, że od naszej 3. konferencji Żyj Pełnią Życia minęły już prawie 3 tygodnie.
W ostatnim czasie przybyło Was tutaj, Drodzy Czytelnicy! Pomyślałam sobie, że skoro wielkimi krokami zbliża się nasza 3. Konferencja Żyj Pełnią Życia (już za tydzień i 1 dzień – 2 października!), to jest to bardzo dobry moment, by przypomnieć naszą historię, której może jeszcze nie słyszeliście – skąd wziął się pomysł na konferencje, a przy okazji jak powstała nasza Fundacja. Bo choć kompletnie tego wszystkiego nie planowałyśmy, konferencje i Fundacja nie wzięły się znikąd…
Ostatnio radziłam się moich przyjaciółek, jak powinnam ściąć włosy. Koncepcje miałam dwie – albo do ramion, albo na krótko. Chociaż mi odradzały, argumentując, że mężczyźni wolą kobiety z długimi włosami, ja upierałam się przy drugiej opcji. A potem mnie uderzyło – tu wcale nie chodzi o to, czy mi się podobają krótkie włosy czy nie, ja się upieram bo nieświadomie zaczęłam przyjmować niewłaściwą postawę w przedłużającym się czekaniu na założenie rodziny.
Jeżeli masz jakieś pytania, uwagi lub potrzebujesz porady napisz do nas.
