Przedwczoraj wraz z Justyną przeprowadziłyśmy pierwsze spotkanie Wiosennego Kursu Online dla Kobiet „Wzmocnij Wiarę i Żyj w Pełni Pomimo Trudności”. Mówiłyśmy m.in. o tym, jak fundamentalne jest zaufanie do Boga. Możemy mówić, że ufamy, ale czy tak naprawdę jest to rzeczywistością w naszym życiu?
W trakcie trwającego właśnie Wielkopostnego Mailowego Studium Biblijnego, wgłębiając się w Psalm 119, omawiamy jakie bogactwo kryje się w Bożym Słowie.
Cieszę się, że oprócz męskich postaci bohaterów w Biblii, mamy też ukazane dzielne kobiety.
Jedną z moich ulubionych jest Estera, Królowa Estera. Jest na tyle ważna, że ma całą swoją Księgę.
Kilka dni temu usiadłam do podsumowania mojego roku. Tak, pandemia była wyzwaniem, ale kiedy wypisałam całą listę dobrych rzeczy, jakie się wydarzyły, z moich ust od razu wyszły słowa: „To był naprawdę dobry rok!”
W zeszłym tygodniu przedstawiłam historię biblijnego Święta Chanuki. Dziś opiszę jak to święto celebrują Żydzi oraz jakie ma znaczenie dla nas, chrześcijan.
Wczoraj o zachodzie słońca rozpoczęło się biblijne Święto Chanuki, inaczej Święto Świateł lub Święto Poświęcenia Świątyni. Zostało ustanowione na pamiątkę pewnego ważnego wydarzenia z drugiego wieku przed Chrystusem, opisanego w 1 Księdze Machabejskiej. Dziś opiszę okoliczności powstania tego święta, a za tydzień, dzień po jego zakończeniu (święto trwa 8 dni) jakie znaczenie ma dziś dla nas, wierzących w Chrystusa.
Kiedy przygotowywałam Adwentowe Mailowe Studium Biblijne modliłam się słuchając uwielbienia na YouTube. Jedna z osób prowadzących zaczęła się modlić o to, żeby rzeczy, które diabeł wykorzystał po to żeby nas niszczyć, Bóg wykorzystał teraz, by przynieść błogosławieństwo. W tym momencie wiedziałam już jaki Bóg ma plan dla tego studium. Opowiem Ci więc tę historię od początku: Kiedy miałam 6 lat „topiłam się”.
Księga Jozuego jest fascynująca! Po 40 latach spędzonych na pustyni i wymarciu pokolenia, które nie było wierne Bogu, Izrael w końcu jest na prostej drodze do Ziemi Obiecanej.
Moje biuro jest akurat w Warszawie w takim miejscu, że nie tylko słyszałam te wszystkie protesty, które działy się w tym tygodniu, ale też widziałam te przemarsze. Widząc te tłumy nie czułam ani solidarności z nimi ani złości na nich „jak oni mogą”. To co czułam to przede wszystkim żal.
Kiedy po zeszłorocznej konferencji dla kobiet pytałyśmy Boga czy mamy organizować kolejną, bardzo jasno czułyśmy Jego prowadzenie, że tak. Zarezerwowałyśmy więc zawczasu miejsce.
