Przez lata Bóg pracował w moim sercu, by pomóc mi zrozumieć, w jak wiele kłamstw na swój temat uwierzyłam. Nie twierdzę, że ten proces się zakończył, bo uczymy się przez całe życie. Jestem jednak bardzo wdzięczna za odzyskaną wolność.
W jednym z wpisów na blogu, Magda dzieliła się z nami przesłaniem, że Bóg chce nas nasycić i to hojnie. W takim razie jak to możliwe, że często „nasze ciała cierpią przez nadwagę a nasze dusze przez niedożywienie”? W tym tygodniu chciałabym podzielić się z Tobą kilkoma myślami z książki Lysy TerKeurst „Stworzona by pragnąć”.
Miałam 15 lat, aparat ortodontyczny na zębach i byłam rozpaczliwie nieśmiała i niezręczna. Cała nasza rodzina była zaangażowana w program AWANA* w naszym kościele, a ja dołączyłam do programu w szkole średniej.
Mamy wiele marzeń zgodnych z Bożą wolą. Pragniemy polepszenia relacji, nawrócenia bliskiej osoby, cudu w naszym życiu. Bardzo często modlimy się w swoich intencjach i oczekujemy Bożej interwencji. Otrzymujemy odpowiedź natychmiast lub po dłuższym czasie. Zawsze jest to jednak jakiś proces, przez który musimy przejść. Od tego zależy nasze zwycięstwo…
Emocje, emocje, cała paleta emocji. Mogę się nad nimi w ogóle nie zastanawiać. Mogę odczuwać je w całej okazałości, a jednak niewłaściwie nimi pokierować. I wreszcie mogę przekonać samą siebie, że lepiej nie czuć nic. Z deszczu pod rynnę.
Tak jak wspomniałam we wpisie „Góry i doliny duchowego życia” czasem nasza wiara potrzebuje żeby ją rozpalić. Jednym ze sposobów są książki, zarówno te zawierające świadectwa Bożych cudów w życiu innych ludzi, jak i poradniki mówiące o tym jak w praktyczny sposób wzmocnić swoją relację z Bogiem czy obmawiające jakąś kluczową dziedzinę w życiu chrześcijanina. Ten wpis będzie subiektywna listą książek, które szczególnie polecam.
Rozmawiałam kiedyś z kimś wierzącym, który argumentował, że nie musi się przejmować zupełnie tym co je, bo i tak na coś trzeba umrzeć. Zaniepokoiło mnie to podejście, bo od dłuższego czasu jestem przekonana, że jako wierzący, troszczący się przede wszystkim oczywiście o sprawy ducha, nie powinniśmy zaniedbać przy tym ciała.
Odkąd w 2009 roku oddałam swoje życie Bogu wiele razy mówiłam: „Mam już dosyć tej sinusoidy”. Bo moje życie duchowo przechodziło przez okresy kiedy czułam się jakbym była na duchowym haju; okresy kiedy miałam poczucie stabilności w życiu duchowym; okresy dołka i suszy. Czy wiesz jak je rozpoznać i jak je nawigować i jak karmić swojego ducha?
Spójrz na zdjęcie powyżej. Czy uwierzysz, że moja mama prawie wyrzuciła ten piękny kwiat do śmieci? Cóż by to była za strata. Myślę, że my czasem jesteśmy jak ten amarylis. Niech jego historia Cię zainspiruje.
Jeżeli masz jakieś pytania, uwagi lub potrzebujesz porady napisz do nas.
